Nasza nowa rzeźba, autorstwa panna Marcina Sobczaka, przedstawia św. Stanisława, jako mężczyznę w dojrzałym wieku, doświadczonego życiem. Jest to prawdziwy mężczyzna, który dobrze wie czego chce. Z Jego twarzy bije wiara i męstwo, którymi się wyróżniał; wpatrzony jest w nas, którzy gromadzimy się w kościele pod Jego wezwaniem. Prawą ręką wskazuje nam na niebo, które jest celem naszej ziemskiej wędrówki.
U Jego boku Piotrawin – atrybut Świętego, ukazany w półśnie rycerz z Piotrawina nad Wisłą, który został wskrzeszony mocą modlitwy Biskupa Stanisława, aby potwierdzić przed Królem Bolesławem Śmiałym wiarygodność Jego słów. Piotrawin może symbolizować nas wszystkich, którzy modlimy się tutaj niejako przytuleni do św. Stanisława, aby za Jego wstawiennictwem wypraszać u Pana Boga potrzebne łaski.
Poniżej tabernakulum z widniejącymi literami Alfa i Omega. Przechowujemy w nim żywego Chrystusa pod postacią eucharystycznego Chleba, Który jest Początkiem i Końcem wszystkiego.
Rzeźba, tabernakulum i wieczna lampka w całości swoją konwencją nawiązują do prostoty i surowości wnętrza naszego kościoła i są z nim spójne.
